Islandia: ponad 4 godziny lotu i trafiasz do niezwykłej nordyckiej krainy. Każdego dnia inny krajobraz niosący ogrom wrażeń. Spragniona podróży i przyrody w czasie ograniczającego nas COVIDu, wyruszyłam wreszcie w podróż z listy marzeń. Podróżowałam w okresie lata i dnia polarnego, więc słońce dostępne było prawie 24 h na dobę. Mam pewnie z 7 aniołów gdyż trafiłam na wspaniałą pogodę i świetnych współtowarzyszy podróży, ale podstawowym warunkiem udanej wyprawy jest odpowiednie ubranie i świadomość panujących tam warunków klimatycznych.
Na wyspie wszechobecny jest język polski bynajmniej nie ze względu na ilość polskich turystów. Czterech na dziesięciu imigrantów to Polacy. Tak więc na terminalach samoobsługowych marketów i np. w KFC do wyboru jest język polski). Pracującego Polaka znajdziesz praktycznie w każdym miejscu – sklep, restauracja, atrakcje turystyczne.
https://www.bankier.pl/wiadomosc/Tylu-Polakow-w-Islandii-jeszcze-nie-mieszkalo-7808340.html
Duża część Islandczyków wierzy w elfy czyli ukrytych ludzi. Wierzenie te w praktyce ujawniają się w podejmowanych decyzjach administracyjnych, czy też projektowanych pracach budowlanych. Tematem tym zajmowało się między innymi BBC oraz naukowcy. To magiczna kraina więc i bez magii ani rusz. (https://icelandnews.is/islandia/islandzki-antropolog-istnieja-dowody-na-obecnosc-elfow,
https://icelandnews.is/islandia/ciekawostki-islandia/informacje-o-elfach-przydatne-w-planowaniu-drog
Nie oceniając czy te wierzenia są zasadne, czy nie – to na pewno pokazują jedną wartość, jaką mają w sobie Islandczycy tj. niezwykłe poszanowanie przyrody.
Energia prawie w 100 % pochodzi ze źródeł odnawialnych a ciepło w prawie 90 % ze źródeł geotermalnych. W tym srogim kraju ciepło z geotermii wykorzystuje się zimą również do ogrzewania chodników. Jeszcze w latach 40 – tych ogrzewano tam głównie węglem, a w Reykjaviku mieli smog, więc to praktycznie ekologiczna rewolucja.
Przemieszczając się po wyspie najczęstszym widokiem będą wypasające się owce, konie islandzkie, ale też pola golfowe. Podobno co 8 Islandczyk gra w golfa.
Islandia to królowa sag – ksiąg gdzie opisano dzieje pierwszych rodów osiadłych na wyspie w języku staroislandzkim. Islandczycy to naród znany z powszechnego zamiłowania do literatury, chęci samodzielnego pisania oraz bardzo wysokiego czytelnictwa.
Pierwszymi osadnikami byli Wikingowie oraz Celtowie, a władza początkowo sprawowana była przez zgromadzenie ludowe wolnych obywateli Althing. Wojna domowa w XIII wieku spowodowała poddanie się Islandii królowi Norwegii, następnie przeszła w ręce Danii.
W 1904 roku ustanowiono autonomie kraju. Islandia ostatecznie stała się niepodległym państwem w 1918 roku, jako królestwo połączone unią personalną z Danią.
Dzięki Islandczykom odkryta i skolonizowana została Grenlandia. Islandczycy lubią porównywać się do dawnych wikingów. Ich odwieczna niezależność jest jedną z czołowych cech islandzkiej tożsamości a postępująca równość i tolerancja mają swoje początki właśnie w średniowiecznej demokracji.
Islandczycy stawiani są również za wzór w kwestii równouprawnienia kobiet.
http://miedzykulturowa.org.pl/czytelnia/artykuly/sagi-islandzkie-czego-o-wspolczesnej-islandii-mozemy-sie-z-nich-dowiedziec/
To najbardziej rozpoznawalna trasa i doskonały przedsmak tego co kryje w sobie ten kraj. Park Narodowy Doliny Thingvellir miejsce atrakcyjne przyrodniczo, ale też ważne historycznie dla Islandczyków. Tutaj w 1944 roku proklamowano niepodległość kraju i zbierało się zgromadzenie narodowe wolnych obywateli. Przechodząc wzdłuż doliny zobaczycie przykład typowego drewnianego domu islandzkiego ( w jednym z nich mieści się letnia rezydencja premiera), a spacer kończy wodospad – Goðafoss
Drugim punktem złotej trasy są 
gejzery i przede wszystkim regularnie eksplodujący na wysokość kilkunastu metrów Strokkur (maselnica). Co 8 – 10 minut gejzer uraczy was pokazem swoich możliwości.
Na koniec potężny, kaskadowy Złoty Wodospad Gullfoss-
kiedy świeci słońce obdarzy Was widokiem kilku tęczy. Tutaj pierwszy raz wpadłam w prawdziwy zachwyt. Żeby podejść blisko wodospadu przyda się peleryna przeciwdeszczowa.
Półwysep leży na północny zachód od Reykjaviku. Pierwszym punktem była plaża Ytri Tunga gdzie udało się zobaczyć dwa gatunki fok. Opis występujących fok znajdziecie na tablicy przy wejściu na plażę. 
Na plaży leżało również ciało martwego płetwala karłowatego (ang. minke whale).
Kolejne miejsce to wąwóz Raudfeldsgja zwanego Jaskinią Trolla – tutaj była bardzo wietrznie. 
Warto zatrzymać się w starej rybackiej miejscowości Arnarstapi, gdzie znajdziecie dobre fisch and chips,
ale przede wszystkim piękne klifowe wybrzeże. Następnie Djupalonssandur i wrak rozbitego u jej brzegów kutra rybackiego.
Na koniec pomknęliśmy na przejażdżkę wokół półwyspu, której zwieńczeniem była najbardziej fotogeniczna i znana z przewodników góra Kirkjufell (ang. Arrowhead Mountain)
w towarzystwie wodospadu Kirkjufellsfoss. Sceneria wykorzystana w serialu „Gra o tron”.
Drugi pod względem wysokości (198m) wodospad Islandii – Glymur – dla mnie TOP 1 tej wyprawy. 
Warto wybrać trudniejszą i bardziej urozmaiconą trasę z dwukrotnym przejściem przez strumień – po belce i wpław. (W tym miejscu pomyślałam sobie, że podobne widoki czekają w Nowej Zelandii i tak rozszerzyłam listę planowanych podróży).
Rehkjavik to kameralne miasteczko portowe, stolica Islandii. W godzinach porannych, przy pięknej słonecznej pogodzie wypłynęliśmy na rejs po otwartym oceanie. Wieloryby obdarzyły nas swoim towarzystwem bardzo łaskawie. Pokazało nam się kilka płetwali karłowatych. Jeżeli to były wielorybice to na pewno były w ciąży lub karmiły – ta żeńska część gatunku przez całe swoje życie albo karmi albo jest w ciąży a urodzone maleństwo waży 450 kg.
Pod koniec rejsu pojawił się dużo większy Humbak , który wyskoczył z wody i obrócił się w powietrzu –NIESAMOWITE. Moje TOP 2 tej wyprawy. (krótki film tutaj! IMG_0557 )
Po rejsie czas na powłóczenie się ulicami miasta. 
Późnym popołudniem dotarliśmy na wulkan Fagradallsfjall, który jest bardzo aktywny – niestety nie w ten dzień. 
Dla nas pluł tylko dymkiem, ale doglądałam sobie jego erupcję na licznych filmach.
https://www.youtube.com/watch?v=WayFe5HFT7E
Na początek dnia wodospad – Skogafoss, rozległy i imponujący. Później pojechaliśmy w kierunku Vik i tam trekking po lodowcu Solheimsjokull. 
Wejść należy z przewodnikiem, który zaopatrzy was w niezbędny sprzęt, poinstruuje technicznie i opowie o „życiu lodowca”. Bez raków nie próbuj przedrzeć się po lodzie. Dla mnie TOP 3 tej wyprawy. Niesamowite przeżycie i najbardziej pouczająca życiowa lekcja. Kiedy widzisz jak szybko wytapia się lodowiec (średnio 1 metr na miesiąc!), zdajesz sobie sprawę jak bardzo ważne jest zadbanie o ziemię. Wyjechałam z podstawowym postanowieniem, że będę żyć bardziej ekologicznie. Na teraz mogę ograniczyć spożywanie mięsa (czy wiecie, że za największą część emisji gazów cieplarnianych w ramach rolnictwa odpowiada właśnie hodowla zwierząt) oraz zmniejszać temperatury ogrzewania domu. W przyszłości pewnie auto elektryczne.
Na trasie mieliśmy też wspaniałą czarną plażę Reynisfjara z niezwykłymi formacjami skalnymi. Spośród wszystkich odwiedzanych miejsc właśnie ona była najbardziej zatłoczona.
Na półwyspie Dyrholaey, w wyznaczonym punkcie obserwacyjnym zobaczycie maskonura. Przesympatycznego ptaka trochę przypominającego pingwina.
Po trasie można jeszcze obejrzeć dwa wodospady: schowany w jaskini Gljufrabui i Seljalandsfoss – tutaj będziesz mieć okazje znaleźć się po „drugiej stronie lustra”. Jeden z nielicznych wodospadów, który można obejść dookoła.
Dzień szósty – lodowiec Vatnajokull i laguna lodowcowa Jokursarlon
Vatnajokull jest największym w Europie lodowcem. U jęzora lodowca utworzona jest laguna, po której dryfują lodowce oraz można wypatrzeć fokę i lisa polarnego. 
Po lagunie można zakupić rejs ambifią i z bliska obejrzeć góry lodowe. Woda z utworzonej laguny wpływa wprost do oceanu, wyrzucając na brzeg odłamki lodowca – tak się tworzy słynna Breiðamerkursandur (zwana Diamentową plażą).
Niedaleko znajduje się nieco mniejsza laguna Fjallsarlon, po której również można odbyć płatny rejs pontonem. Długi dzień zakończyliśmy wizytą w Park Narodowym Skaftafell, gdzie znajdują się różne trasy spacerowe. Ja wybrałam podejście pod jęzor lodowca Skaftafellsjökull.
Ostatnią miejscem tego dnia był malowniczy kanion Fjadrargljufur.
W okolicach Reykjaviku znajdziecie kilka równie malowniczych miejsc – 
krater Kerið, most między kontynentami, łączący płyty tektoniczne: eurazjatycką i północnoamerykańską. Następnie podjechaliśmy na wybrzeże podziwiać klify Valahnúkamöl 
oraz pole geotermalne Gunnuhver.
Dzień zakończyłam w słynnej Blue Lagoon Iceland – największego SPA na Islandii. Wygrzałam się i odprężyłam w wodach geotermalnych.
Jeszcze jeden wodospad Urriðafoss i kolejne odwiedziny w Reykjaviku. Tym razem odkrywałam go kulinarnie. Skorzystałam z restauracji „Islenski Barnin” rekomendowanej w Trip advisor. Spróbowałam kultowej przystawki – 
sfermentowanego rekina (raczej ciekawostka niż uczta kulinarna)
oraz tradycyjnej zupy islandzkiej. Jedzenie było przepyszne, ładnie podane a i ceny nie zabiły porównując np. do ryby nad polskim morzem. POLECAM
Mam niedosyt w obserwacji życia lokalnych mieszkańców – tych w rozsianych po wyspie domkach nie widać. Wieczorna wizyta w lokalnej knajpie byłaby odpowiednia, gdyż większość z nich tam się spotyka w wolnym czasie. Pod warunkiem, że akurat nie pisze książki albo nie śpiewa w chórze czy gra w szachy.
Moja podróż objęła jedynie część wyspy – do odkrycia pozostała Północ Islandii, fiordy zachodnie oraz Interior – najbardziej niedostępna część wyspy.
Do zobaczenia na szlaku
Barbara Jacińska
Udostępnij
Stereotyp DubajuNawet, jeżeli nie byłeś w tym mieście, to zapewne słyszałeś o śnieżnym stoku zamkniętym w centrum handlowych albo „dziewczynach” z Dubaju, ale odnaleźć
Jordania – czy jest bezpiecznie Pierwszy raz miałam styczność z tym Państwem kilka lat temu podczas wizyty w Izraelu, gdyż Jordania graniczy z Izraelem
Praktyka wdzięczności „Praktyka wdzięczności; wdzięczność, a psychologia; po co być wdzięcznym” – między innymi te frazy podpowiada internetowa wyszukiwarka. Jest to w ostatnim czasie
KATEGORIE WPISÓW
Jedna odpowiedź
Zazdroszczę Ci kochana, że miałaś możliwość odkrycia tego piękne miejsca.