Traktat o mężczyznach

O roli współczesnego mężczyzny opowiem na przykładzie własnego doświadczenia. W moim życiu trzech najważniejszych mężczyzn to ojciec i dwóch synów. Oczywiście byli też ważni: partnerzy, były mąż, przyjaciele, ale więzy krwi zawsze mają pierwszeństwo.

Rola ojca w życiu dziecka

Najważniejszym dla mnie zdaniem mojego taty było „córcia jak dobrze, że Ciebie mam”. Zdanie wypowiedziane w bardzo trudnych okolicznościach, po przebytym udarze i walce ojca o życie, ale najważniejszym dla mnie było, że padło. To chciałabym przekazać każdemu mężczyźnie w roli ojca – powiedz dziecku, że jest dla Ciebie ważne. Dla mnie to jedno zdanie było rekompensatą za kilkanaście lat „nieobecnego” ojca. Nieobecnego przez zdominowanie przez żonę, wycofanie, zapracowanie. Ojcowie w naturze swojej mają zazwyczaj wymagania względem dziecka, ale one nie powinny być pierwszym komunikatem dla dziecka. Ojciec najpierw musi przekonać dziecko, że go kocha go takie, jakim jest. Realizacja wymagań przez pryzmat miłości rozwiną dziecko bardziej niż przez pryzmat obowiązku.

Rola ojca w życiu kobiety

Ojciec dla kobiety jest pierwotnym wzorcem mężczyzny, od akceptacji przez niego jej kobiecości zależy jej poczucie wartości. Powiedz córce, co w niej jest pięknego. My kobiety lubimy się przeglądać w męskich oczach, dlatego dasz jej posag na przyszłość lepszy niż saldo dodatnie na koncie, gdy będzie czuła się piękna i ważna.

Coraz silniejsze kobiety

Nadeszła era, kiedy kobiet stały się silne, świadome, zawłaszczają nowe obszary, dotychczas zarezerwowane dla mężczyzn. Jest wiele kobiecych inicjatyw i pomaga nam w tym nasze pierwotna potrzeba kobiecego wsparcia, z którego czerpiemy (https://zycie.info.pl/kobiecy-krag-a-skubanie-pierza/ ). Kobiety radzą sobie coraz lepiej – wręcz doskonale, gdy tymczasem mężczyźni tracąc dotychczasową dominację, nie potrafią często się odnaleźć. Czy znajdzie się wśród nich siła, która ich ściągnie ze zgubnej drogi? My silniejsze oni paradoksalnie słabsi, piękniejsi, metroseksualni, coraz bardziej zagubieni. Nie chodzi o powrót pierwotnego brutala  („za włosy i do jaskini”), ale męskość w postaci męskiego ramienia. Współczesny mężczyzna powinien być wspierający, gdy kobieta się rozwija albo walczy. Natomiast gdy się nie rozwija jego rolą jest motywacja jej do zmiany.

Mężczyzna w związku

W związku nie chodzi o to, żeby się ze sobą sklejać i nabierać wartości dopiero, gdy ma się drugą połówkę. W ogóle porównanie do dwóch połówek jest dla mnie wyjątkowe nietrafione. Każdy z nas jest indywidualnością i ma swój plan do wykonania a udany związek to taki, gdy macie swój wspólny świat. Wspólną przestrzeń, w której rozumiecie się bez słów oraz swoje osobiste odrębne życie. Tylko ktoś wolny jest prawdziwie szczęśliwy, dlatego związek powinien być wyborem a nie uzupełnieniem własnej wartości. Nie definiuj się przez to czy masz partnerkę/partnera. Samotność jest wyzwaniem, ale tak naprawę zawsze jesteśmy sami a tylko przez część życia z kimś. Miłość to wspólność, a nie własność.

Zachowaj tożsamość

Dojrzała osobowość stoi stabilnie i próbuje w różnych obszarach, nie uzależnia się od jednego.  Nie zatapiaj się w kobiecie, w pracy, hobby.

Jako ojciec naucz swoich synów cierpliwej pracy – wspólny czas przy naprawianiu, budowaniu klocków uczy cierpliwości i tego jak pokonywać trudności i wyzwania. To jest męska rola. My matki zadbamy o wrażliwość, kulturę.  Tata ma robić cuda, np. sadzać za kierownicą, gdy masz kilkanaście albo nawet kilka lat. Chłopak, żeby został mężczyzną musi nauczyć się posłuszeństwa, nabić guza, złamać nogę i przede wszystkim mieć swój własny cel i mistrza – najlepiej ojca a nie silną matkę. Być ważnym dla rodziców, ale wiedzieć, że nie jest pępkiem świata.

Dorastanie chłopca

W plemionach pierwotnych istniał moment inicjacji i rytuały przejścia (https://lutownica.dominikanie.pl/rytualy-przejscia/). Każdy z nich oznaczał symboliczne przejście w dorosłość, wręcz wypchnięcie. Jest to mądrość tysięcy lat rozwoju ludzkości, o której często zapominany w trosce o dzieci. Powinien nastąpić w życiu chłopca moment odcięcia od dzieciństwa i rodziców.

Nie należy dawać chłopcu wszystkiego, czego chce i pragnie – bo to go nie rozwija. Oczywiście wyznacz granice, ale daj błądzić i szukać SAMEMU.

Nie każ być najlepszym we wszystkim, kierunkuj.  Większość wybitnych tego świata nie była geniuszami w szkole, ba nawet nie skończyła szkoły.

Dzisiaj największym wyzwaniem dla mnie, jest dylemat mojego 14 letniego syna – „mamo ja nie wiem, co mógłbym robić, do jakiej szkoły iść”. Jak mu pomóc odnaleźć drogę? Dla tego młodego człowieka to jest prawdziwe wyzwanie a jak nie mogę mu dać gotowego rozwiązania, żeby go nie ograniczać w rozwoju.

Co zabrać

Zabraliśmy dzieciom kreatywność dając zabawki i smartfony. Kiedyś biegaliśmy po drzewach i sami wymyślaliśmy zabawy a z niezrozumiałych powodów postanowiliśmy dać im wszystko, W konsekwencji tego zabraliśmy dzieciństwo.  Moi synowie dostali komputery w wieku kilkunastu lat, wyrzucałam ich na dwór, tyle że tam byli tylko oni. Kiedyś usłyszałam – mamo ja jestem ostatnim dinozaurem co wychodzi na dwór.

Chłopak = spożytkuj fizyczną energię, ćwicz, walcz, biegaj. Wyrzuć dziecko z domu i nie pozwól odpuścić fizycznej aktywności zbyt wcześnie. Sport uczy dyscypliny i daje alternatywę do spędzania wolnego czasu.

Nie bój się silnych kobiet

Kiedy u twojego boku pojawia się silna kobieta, daj jej się rozwijać, obserwuj, wspieraj. Silna kobieta u twojego boku to komplement dla Ciebie a nie zagrożenie.

Tekst jest subiektywny, inspirowany własnymi doświadczeniami oraz słowami księdza Piotra Pawlukiewicza. Nie jest patentem, ale jednym ze zdań w dyskusji, którą powinniśmy wywołać.

Autor: Barbara Jacińska