Najtrudniejszym elementem rozwodu są dzieci i temat sprawowania nad nimi opieki przez rodziców. Rozwód rzadko, kiedy przebiega łagodnie. Najczęściej jest wynikiem decyzji jednej ze stron i obarczony pretensjami. W czasie, gdy działają silne emocje, racjonalne argumenty nie przemawiają, a dorosła i świadoma osoba zaczyna się nimi kierować zapominając, że świat dziecka się wali i należy o niego szczególnie zadbać.
Wraz ze wzrostem liczby rozwodów wrasta również zjawisko alienacji rodzicielskiej. Na czym ona właściwie polega? Według jednej z definicji „alienacja rodzicielska to zespół świadomych i nieświadomych działań rodzica polegających na kierowaniu do dziecka takich oddziaływań, które mają na celu zaburzenie relacji dziecka z drugim rodzicem”.
Zaczyna się od drobnych złośliwości wobec małżonka, potem następuje utrudnianie kontaktów lub ich całkowite ograniczenie. Niestety, żeby ograniczyć kontakty z dzieckiem pojawiają się czasami naciągane lub nieprawdziwe fakty.
Ma wymiar bardziej złożony i wyrachowany. W dziecku wzbudza się strach i nieufność wobec drugiego rodzica, poprzez przekazywanie negatywnych informacji o nim. Często alienacja rozszerza się na rodzinę. Zniechęca się dziecko do rodziny drugiego rodzica i ogranicza kontakty np. z dziadkami. Alienowanie przejawia się również w takich zachowaniach, jak: nieprzekazywanie informacji, prezentów, kreowanie złych wspomnień, niszczenie pamiątek związanych z drugim rodzicem.
W dziecku narasta poczucie winy za tęsknotę i miłość do drugiego rodzica. Zakazy mówienia o nim w obecności rodzica sprawującego opiekę powodują frustrację i zamykanie się w sobie. W trakcie rozwodu bardzo często pojawia się aspekt manipulowania dzieckiem poprzez przekupstwo. Rodzice zaczynają stawać w konkury, kto kupi lepszy prezent, zabierze w bardziej interesujące miejsce, obniży wymagania wobec dziecka. Takie działanie powoduje w dziecku konflikt lojalnościowy.
Serce mi pękało gdy podczas jednej z rozmów syn powiedział mi „Mamo martwię się, że znowu, będą o Tobie źle mówili”.
Wtedy powiedziałam i powtarzałam wielokrotnie to zdanie i polecam go jako receptę dla innych rodziców.
„Pamiętaj nikt nie ma prawa mówić źle o twojej mamie i tacie. Zawsze wtedy masz prawo powiedzieć, że nie chcesz, aby przy tobie o nas mówiono”.
Dzieci w większości sytuacji zamieszkują z matką, a ojcowie – w razie problemów ze strony matki, mają trudności w kontaktach z dzieckiem. Zraniony rodzić, reagujący emocjonalnie w ramach „kary” ma chęć ograniczania kontaktów, eliminacji rodzica z życia dzieci. W takich sytuacjach proponuję o spojrzenie na swoją rodzinę w perspektywie kilku lat naprzód. 18-te urodziny, ślub i inne uroczystości będą ważne dla waszego dziecka i będzie chciało mieć przy sobie oboje rodziców. Wywołany konflikt teraz może na zawsze tę możliwość zniszczyć.
Eliminując drugiego rodzica z życia dziecka tak naprawdę krzywdzisz też siebie. Gdy już kurz opadnie i zostaniesz sam z dzieckiem, zacznie Ci brakować czasu tylko dla siebie. Być może pojawi się przestrzeń na nową relację. Jak wtedy wytłumaczysz dziecku, że teraz spotkanie z drugim rodzicem jest dobre, jak wyegzekwujesz czas dla siebie? Będziesz niewolnikiem własnego postępowania.
Nie raz trafiał mnie przysłowiowy szlak, byłam wściekła na ojca moich dzieci, ale starałam nie okazywać tego dzieciom, gdyż dla każdego dziecka, a zwłaszcza synów – ojciec jest bardzo ważny. Ja moim synom wzorca męskiego nie pokaże i nie chciałam ich ograniczać w tym zakresie.
Bezsilność drugiego rodzica, ale i społeczne przyzwolenie na krzywdzenie dzieci przez rodziców. Dziecko miota się pomiędzy rodzicami, a to jest zagrożenie ich stabilności emocjonalnej. Dziecko tracąc dotychczasową stabilizację jest szczególnie narażone na zaburzenia emocjonalne.
Spróbuj w czasie rozwodu patrzeć na dziecko nie ze względu na swoje potrzeby, ale na jego dobro. Spróbuj ocenić swoje zachowanie z boku. Dystansuj się, jak trzeba zaciskaj zęby i nie odbieraj drugiego rodzica. Kiedyś ten wysiłek docenisz i masz szansę przysłowiowy „koniec świata”, zamienić na nowy lepszy rozdział. Często rodzic, któremu da się szansę, dopiero w kryzysie rozwodowym odkrywa przyjemność z bycia rodzicem i jak nigdy dotąd wypełnia swoją rolę.
Pozdrawiam
Barbara Jacińska
Artykuł ten jest elementem poradnika dla poszukujących informacji na temat rozwodu pisany z perspektywy osoby po rozwodzie, mediatora i doświadczenia pracy w centrum rozwodowym.
Sięgnij po kolejne części poradnika np. https://zycie.info.pl/rozwodnik-fragment-nr-2-nie-zakladaj-optymistycznego-scenariusza/
Udostępnij
Stereotyp Dubaju Nawet, jeżeli nie byłeś w tym mieście, to zapewne słyszałeś o śnieżnym stoku zamkniętym w centrum handlowych albo „dziewczynach” z Dubaju, ale
Jordania – czy jest bezpiecznie Pierwszy raz miałam styczność z tym Państwem kilka lat temu podczas wizyty w Izraelu, gdyż Jordania graniczy z Izraelem
Praktyka wdzięczności „Praktyka wdzięczności; wdzięczność, a psychologia; po co być wdzięcznym” – między innymi te frazy podpowiada internetowa wyszukiwarka. Jest to w ostatnim czasie
KATEGORIE WPISÓW
Jedna odpowiedź
Rozwód naprawdę nie musi oznaczać końca dziecięcego świata i wcale nie musi wiązać się z dyskryminacją drugiego rodzica. Trzeba tylko chcieć. Właśnie dlatego warto skorzystać z pomocy dobrego prawnika. Ze swojej strony mogę polecić Kancelarię Adwokacką Wojas Pawlak – to profesjonaliści. Choć prowadzą mnóstwo takich spraw, do każdego klienta podchodzą indywidualnie. Polecam!